homo historicus

• Okres rozbicia dzielnicowego …

Od śmierci Bolesława Krzywoustego w 1138 r. rozpoczyna się w Polsce okres rozbicia dzielnicowego, polegający na tym, że poszczególnymi dzielnicami państwa rządzą odrębni książęta, synowie Bolesława, a następnie ich potomkowie.       W zasadzie władzę zwierzchnią nad nimi sprawować miał najstarszy wiekiem książę, władający tzw. dzielnicą senioralną. Wkrótce jednak okazało się, że senior nie znajdował posłuchu u swych braci, tak że faktycznie poszczególni książęta prowadzili własną politykę, często też dochodziło pomiędzy nimi do wojen.       Taki stan rzeczy powodował wielkie osłabienie państwa polskiego. Korzystali z tego wrogowie Polski, przede wszystkim zaś margrabiowie brandernburscy, a później Zakon Krzyżacki.   czytaj dalej

 • Jagiellonowie

Dynastia panująca na Litwie (1377-1401 i 1440-1572), w Polsce (1386-1572), na Węgrzech (1440-1444 i 1490-1526) i w Czechach (1471-1526).       Początek dynastii dał Władysław Jagiełło, syn Olgierda Giedyminowicza. Po śmierci ojca objął tron wielkoksiążęcy na Litwie, a po poślubieniu królowej Jadwigi został koronowany na króla Polski. Panowanie Jagiellonów w Polsce i na Litwie skończyło się wraz ze śmiercią ostatniego króla z tej dynastii Zygmunta II Augusta (1572).       Długoletnie panowanie Jagiellonów w Polsce i na Litwie doprowadziło do powstania silnych związków między obydwu państwami i powstania Rzeczpospolitej Obojga Narodów, która przetrwała do czasów rozbiorowych.       Rządy Jagiellonów w Polsce były okresem świetności państwa, wzrosło znaczenie polityczne Polski w Europie oraz podniósł się stan nauki, kultury i gospodarki. Dokonały się też zmiany ustrojowe. Nastąpiło osłabienie władzy królewskiej, upadek oligarchii magnackiej, powstała demokracja szlachecka. Nastąpiły także zmiany w polskiej polityce zagranicznej. Państwo zaangażowało się w sprawy wschodu i południa Europy. Dość marginesowo traktowano natomiast sprawy wiążące się z odzyskaniem ziem piastowskich   czytaj dalej